Patriotyczny weekend w Olsztynie.

H225M Caracal we francuskim wojsku służą głównie siłom specjalnym. - Bardzo często operują w Afryce, która jest bardzo specyficznym regionem. Śmigłowce latają tam często na małych wysokościach w dużym zapyleniu. Znacznie przyśpiesza to zużycie silników i na przykład wymusza szybszą wymianę filtrów, które wyłapują cząsteczki pyłu. - Konieczna jest częstsza obsługa, co w połączeniu z intensywną eksploatacją oznacza duże koszty.
Gotowość wszystkich maszyn do służby w rejonach prowadzenia działań (poza granicami Francji), wynosi 80 procent. Oznacza to, że te wykorzystywane bojowo są sprawne, ale pochłaniają pieniądze i części zamienne w takim tempie, że nie wystarcza ich dla sił pozostawionych w kraju. Tam około 70 procent sprzętu ma stać w hangarach. Takie dane nie oznaczają jednak, że francuskie samoloty i śmigłowce są jakoś wyjątkowo awaryjne, a na wypadek wojny Francja będzie niemal bezbronna, bo połowa maszyn nie wystartuje. - Standardy czasu pokoju i czasu wojny się różnią.Teraz samolot czy śmigłowiec może być klasyfikowany jako niezdatny do lotu, kiedy nie działa jakiś drugorzędny system lub po prostu zgodnie z przepisami należy się przegląd. Gdyby było trzeba, znaczna część tego teoretycznie "nielotnego" sprzętu najpewniej mogłaby wystartować i walczyć.

Podobne problemy jak Francuzi mają choćby Amerykanie. W USA na przykład flota latem tego roku alarmowała, że zdatnych do lotu jest tylko 38 procent jej podstawowych myśliwców F/A-18 Superhornet. W przypadku Korpusu Piechoty Morskiej ma to być tylko 26 procent. Pozostałe czekają na części zamienne, przeglądy i remonty. Przygotowanie odpowiedniej liczby samolotów, aby móc wysłać w morze lotniskowiec atomowy, ma oznaczać wymontowywanie części z tych maszyn, które stoją w bazach na lądzie. To efekt kilkunastu lat ciągłych wojen na całym świecie i obcięcia funduszy na bieżące utrzymanie.

Niemieckie wojsko ma podobne problemy. W 2014 roku wyszło na jaw, że tylko 36 spośród 104 myśliwców Eurofighter w barwach Luftwaffe jest w pełni gotowych do walki. W przypadku śmigłowców CH-53 momentami zdatnych do lotu miało być osiem spośród 67. Podobne dane niedawno podawano na temat pojazdów opancerzonych, których większość formalnie też jest "niesprawna".

Polskie MON tego rodzaju informacjami się nie chwali. Jednak najpewniej Siły Zbrojne RP nie są wolne od podobnych problemów. - Skoro w przypadku naszych F-16 oczekiwanie na jakiś element do wymiany może trwać nawet dwa lata.

Problemy Francuzów ze śmigłowcami odsłaniają mechanizmy dezinformacji w polskim wykonaniu. MON posunął się do tego, by obecnymi kłopotami francuskiej armii wytłumaczyć decyzję sprzed roku o „wykończeniu caracali”. Antycaracalowy festiwal trwa w najlepsze. Powielane i komentowane są najostrzejsze wpisy i memy, nikt już nie zajmuje się faktami. Ale efekt został osiągnięty – przekaz o tym, że caracale są potwornie drogie i nie latają, zdominował media społecznościowe i dominuje w obiegu informacyjnym.

A tymczasem 18 grudnia. Inspektorat Uzbrojenia MON zaplanował spotkania ze wszystkimi trzema oferentami mającymi złożyć ostateczne propozycje w postępowaniu na zakup ośmiu śmigłowców dla wojsk specjalnych. W tym gronie jest Airbus Helicopters, proponujący wojsku Caracala, PZL-Świdnik proponujący AW101 i Sikorsky Aircraft oferujący Black Hawka. Wybór dostawcy spodziewany jest w pierwszej połowie 2018 roku.

Czwartek, 28 grudnia. Nadal obowiązujący termin złożenia ostatecznych ofert – zawierających cenę i propozycje offsetowe – w postępowaniu na zakup wyżej wspomnianych śmigłowców. Caracal ma przed sobą jeszcze jeden pojedynek, tym razem wyłącznie z AW101, w postępowaniu na cztery do ośmiu śmigłowców morskich. Procedura jest mniej zaawansowana, ale wybór dostawcy według MON też nastąpi w pierwszej połowie 2018 roku.

Chronologia tych wydarzeń pozwala wyciągnąć jeden wniosek – w perspektywie obu przetargów nie było lepszego momentu na zmanipulowanie francuskich problemów z caracalami.